SoulCollage® is een creatieve en intuïtieve methode waarbij je kaarten maakt die aspecten van jezelf, je doelen, en je leven weerspiegelen. Wanneer je met die kaarten in gesprek gaat, ga je dus in gesprek met jezelf.
Door SoulCollage® in te zetten tijdens de maancyclus, kun je je meer verbinden met de energie van elke fase en die gebruiken voor zelfreflectie en persoonlijke groei.
De maan staat symbool voor verandering. Haar vorm verandert voortdurend, elke maand opnieuw. Hoe kun je dit natuurlijke ritme gebruiken om meer inzicht in jezelf te krijgen? In dit artikel deel ik hoe je de maancyclus en SoulCollage® kunt gebruiken om, in gesprek met jezelf, rust te vinden en te groeien als persoon.
Wanneer je jezelf beter leert kennen, kun je vanuit een liefdevoller zelf bijdragen aan onze gezamenlijke wereld. En dat is hard nodig.
Wat is de Maancyclus?
De maancyclus is de tijd die de maan nodig heeft om rond de aarde te draaien. Dit duurt ongeveer 29,5 dagen en bestaat uit acht fasen. Van nieuw naar vol en terug. Dat ritme is troostend.
De maan en haar invloed
De maan heeft invloed op ons bestaan. Dat zie je terug in, bijvoorbeeld, de getijden. De zwaartekracht van de maan trekt het water in de oceanen naar zich toe, waardoor het water op aarde steeds in beweging is. Dit zorgt voor eb en vloed: de stijging en daling van het zeewater. Dit is ook wetenschappelijk bewezen.
Niet wetenschappelijk bewezen is de invloed van de maan op de sapstroom in planten en bomen. De aantrekkingskracht van de volle maan trekt de sapstroom naar boven, richting takken en bladeren; een goed moment op te snoeien, omdat de plant beter herstelt.
Bij nieuwe maan is de sapstroom juist lager, waardoor de energie meer in de wortels blijft. Een goed moment om planten te verplaatsen. Met deze (onbewezen) kennis wordt al eeuwenlang succesvol gewerkt, bijvoorbeeld in de biologisch-dynamische landbouw.
De invloed van de maan op de mens
Wij mensen bestaan voor 70% uit water. De maan en haar cyclus spelen daardoor een rol in veel mythes en religies. De maan is god of godin, bepaalt de levensstroom in ons, beïnvloedt het karakter van mensen. Ze wordt al millennia lang aanbeden. En ze dicteert ook de tijd en het tempo van het leven op aarde. Niks hiervan is wetenschappelijk bewezen, overigens 🙂
De maan als instrument voor meer ritme in je leven
In oude religies symboliseert de maancyclus de circulaire beweging van het leven: schepping (nieuwe maan), groei (wassende maan), bloei (volle maan), verzwakking (afnemende maan) en dood (de drie maanloze nachten van donkere maan), waarna er weer een nieuwe maan (wedergeboorte) aan de hemel te zien was.
Ook als je hier niet echt in gelooft, of zelfs echt níet: de maan is er, en ze is bovendien superzichtbaar. Je kijkt ‘s nachts omhoog, en zie: daar staat ze. Elke dag net iets anders, elke maand hetzelfde. Onveranderlijk. En dat heeft iets troostends: er komt altijd een nieuwe kans.
Dat onverstoorbare ritme maakt van de maan een mooi instrument om op regelmatige tijden met jezelf in gesprek te gaan en zo meer richting te voelen in je leven. Daarmee verhoog je je zelfinzicht, en vergroot je je zelfliefde. En vanuit meer zelfliefde kun je liefdevoller bijdragen aan onze gezamenlijke wereld.
Een reis van 100 dagen, of: hoe leer je emoties te voelen in je lijf, en hoe verander je daarmee je leven? Diana van Ewijk dompelde zich onder in ongemakkelijke emoties, legde dat proces vast in SchaduwCirkels en exposeert die van 1 december 2024 tot 1 februari 2025.
Van 1 december tot 1 februari exposeert Diana van Ewijk haar SchaduwCirkels in ZIEL, de huiskamer voor welzijn, geluk en ongeluk in Rotterdam. Zowel tijdens de opening als tijdens de sluiting neemt de kunstenaar de bezoeker mee op een mini-reis naar diens eigen innerlijke landschap.
Wie: Diana van Ewijk (herstellend angsthaas, competent twijfelaar, moeder, mantelzorger, kunstenaar, praktisch idealist, ambtenaar, pleasure activist en relatieanarchist (met zijwieltjes), bijna 50). Woont in Spangen.
Wat: een expositie van de 100 SchaduwCirkels die Diana van Ewijk maakte in de periode van 19 juni tot 19 september (ongeveer) 2024. Met een vernissage en finnissage die de bezoeker meenemen op hun eigen innerlijke reis.
Waar: in ZIEL, de huiskamer voor welzijn, geluk en ongeluk aan de Jan Kobellstraat 62a in Rotterdam.
Wanneer: van zondag 1 december 2024 tot zaterdag 1 februari 2025. Inloop: 13:00. Start praatje en zelf ervaren: 13:30. Hapjes & drankjes: 15:00 uur.
Het afgelopen jaar… was groot. Groot in emoties. In onmacht. In verdriet. In angst. Woede. Eenzaamheid. Teleurstelling, dat ook. Tegelijkertijd was het klein. Qua sociaal leven. Dat jaar komt langzaam tot een eind. En dat vier ik graag. Want het leverde ook veel moois op, dit jaar in de schaduw.
Vorig jaar oktober viel ik uit. Best letterlijk. Ik kon niet meer. Ik kon niet meer de deur uit. Ik kon niet meer slapen. Ik kon niet meer werken. Niet meer constructief nadenken. Ik had 8 angstaanvallen per dag, en ‘s nachts nachtmerries. Het was een zwaar jaar. Een jaar waarin ik diep in mijn eigen schaduw ben gedompeld.
Het was een jaar van vertrouwen, dat ook. Vertrouwen, zelfs op de hele diep eenzame, diep verdrietige, diep angstige momenten. Het vertrouwen in liefde. Het vertrouwen in de mensen om me heen. Dichtbij en ver weg. En het vertrouwen in m’n eigen veerkracht. In mijn eigen levenslust.
Het was een jaar waarin ik mezelf beter leerde kennen. Ik ontdekte heel mooie dingen. En ik ontdekte minder mooie delen. Maar bovenal ontdekte ik: ik ben goed zoals ik ben. Met die heel mooie, én met die minder mooie delen.
Sluitstuk (voorlopig dan)
Dit afgelopen jaar voelt als een sluitstuk op de laatste vijf jaar. Vijf jaar waarin er in mijn leven ontzettend veel gebeurd, verschoven, veranderd is. Ik verhuisde van een groot gezinsklushuis, naar een bijna-nieuwbouwappartement. Ik werd een alleenstaande moeder. Het beeld dat ik had van een gelukkig gezin kantelde ongevraagd en ongewenst. Dat was pijnlijk. En dat leidde tot nieuwe ontdekkingen.
Zo ontdekte ik de kracht van gezamenlijk ouderschap, en dat dat ook kan bestaan buiten een relatie. Misschien zelfs wel beter, in ieder geval in ons geval. Ik ontdekte dat het ontzettend belangrijk voor me is om relaties op mijn eigen manier vorm te geven. En dat ook dat nog zo makkelijk niet is.
Ik ontdekte hoe ontzettend veel behoefte ik heb om tijd met mezelf door te brengen. En tegelijkertijd: hoe eng ik dat vind. Hoe spannend. Maar ook: hoe nieuwsgierig ik ben naar mezelf.
En het allerbelangrijkste: ik leerde voelen wat ik voel. Eindelijk leerde ik het deel van mijn lichaam dat zich onder mijn kin bevindt kennen. Daar was heel wat werk voor nodig 🙂
En dat proces, waarin ik ontdekte welke emoties er allemaal in mij en aanwezig zijn, welke emoties het stuur ongevraagd (en soms zelfs onbewust) overnemen, heb ik vastgelegd. Min of meer toevallig.
Intuïtieve mandala’s, of: SchaduwCirkels
Van juni tot september schilderen/tekende intuïtieve mandala’s. Ik maakte met aquarelkrijt een cirkel, vulde die met kleuren, vloeide daar water over heen en goot vervolgens, in die nog natte verf, acrylinkt.
En in die inktvlekken, zocht ik het deel in mij, vaak het schaduwdeel (dus een onbewust deel), dat die dag sterk aanwezig was. Dat letterlijk op de kaart gezet wilde worden. Zo onderzocht ik hoe ik mijn ongemakkelijke emoties kon voelen en ervaren. Boosheid, verdriet, angst, schuld, schaamte, teleurstelling – al die emoties die je liever niet in je leven hebt.
100 dagen schaduwonderzoek – waarom?
Dat is de tijd die een dergelijke emotionele verandering vraagt, volgens mijn acupuncturist. In die 100 dagen ging ik op zoek naar een nog onbekend einde. Ik onderzocht hoe ik, dmv intuïtief tekenen, die ongemakkelijke gevoelens kon voelen én constructief uiten. Zodat ze zouden bijdragen aan een gezondere, prettige relatie met de ander – in plaats van dat ze daar afbreuk aan zouden doen.
Expositie SchaduwCirkels
Een selectie van die SchaduwCirkels exposeer ik dus binnenkort. Van 1 december 2025 tot 1 februari 2025. In ZIEL, het huis voor welzijn, geluk én ongeluk, bij mij om de hoek. Daarmee vier ik de weg die ik de afgelopen vijf jaar bewandeld
Je bent van harte uitgenodigd om het leven, inclusief al haar hobbels en bobbels, met mij mee te komen vieren. Want als ik één ding ontdekt heb, in het afgelopen jaar, dan is het hoe ontzettend belangrijk verbinding is. Contact met al die prachtige, complexe, lieve, mooie mensen om je heen.
Voel je welkom. Ik zie je graag, op 1 december, in ZIEL.
1 op de 2 mensen ervaart dusdanig psychisch lijden dat hun functioneren eronder lijdt. En we zijn op weg naar 80 à 90%. Tegelijkertijd wordt de professionele zorg duurder. Wachttijden langer. Wat betekent dat?Hoe kunnen helende gemeenschappen helpen?
‘Cobra* boven het maaiveld’ Afgelopen zomer maakte ik deze collage. Tijdens de schilderdriedaagse van José te Hennepe, van de opleiding Tekentaal in Zutphen.Achteraf markeert dit werk een belangrijk keerpunt in mijn (herstel)proces.
SoulCollage® is contact te maken met wijze, speelse én lastige delen in jezelf. Door het maken van intuïtieve collage-kaarten.Iedereen kan het!
Het werkt heel simpel: je maakt een intuïtieve collage op een kaart. En dan laat je die kaart spreken; je laat je verrassen door de boodschap die de kaart voor je heeft.
Het achterliggend idee is dat op de kaart een stukje van jezelf zichtbaar wordt. Dat deel heeft jou iets te vertellen. Je hebt gekwetste delen (bijv. het bange kind) en beschermende delen (bijv. de innerlijke criticus). De laatsten zorgen ervoor dat je de emoties van de eersten niet hoeft te ervaren.
En je hebt wijze en speelse delen – ook daar kun je een kaart van maken. Elke intuïtieve collage-kaart is een bondgenoot, gids of uitdager, en kan je begeleiden bij (levens)vragen.
Je vergroot je zelfinzicht door jouw delen een stem te geven. Door met een liefdevolle blik te kijken naar dat wat pijn doet. Doe je dat regelmatig, dan zul je je steeds minder snel door een gekwetste deel laten leiden. Je leert jezelf steeds wat beter kennen. En zo wordt je leven steeds een stukje lichter.
Ik heb de afgelopen vier dagen iets geweldigs geleerd. Een verreikende – en daardoor zeer verrijkende – manier om mezelf beter te leren kennen. Vanuit meer zelfliefde door meer zelfinzicht leer ik de leiding over mezelf terug te nemen.Op een zachte, liefdevolle manier – en dat is nieuw.
De afgelopen vier dagen plaats volgde ik een training tot SoulCollage® facilitator. En daarbij is er iets in mij verschoven. Het calvinistische deel in mij dat gelooft dat lijden noodzakelijk is, is verzacht. Net als het deel dat ervan overtuigd is dat alle verandering moeilijk is. En per definitie moeizaam gaat.
Ik voelde afgelopen dagen ten diepste dat het goed is – precies zoals het nu is. Dat ik goed ben – precies zoals ik nu ben.
Ik heb dat geleerd door te knippen, plakken, scheuren en schilderen. Door zo steeds een deel van mijzelf (letterlijk!) op een kaart te zetten. En daarna die kaart te laten spreken: wie is dat deel van jou? Wat wil die jou zeggen? Wat heeft die van je nodig? Is ‘ie in balans?
Deze manier van intuïtieve collagekaarten maken en die laten spreken heet SoulCollage®. Het afgelopen lange weekend heb ik geleerd hoe ik mensen in dit prachtige proces kan begeleiden. Want deze manier van werken deel ik heel graag. Maar eerst: het pad dat ik afgelopen jaren bewandelde – om te begrijpen waarom SoulCollage® zo’n shift brengt.
Mijn pad: van totale diepte naar voorzichtig weer in het licht
In de zomer van 2023 liep ik vast. Muurvast. Thuis was veel spanning, om die op te lossen moest ik veel in de buitenwereld regelen, en dat lukte niet. Omdat het tóch echt moest, heb ik mezelf onder grote druk gezet. Met resultaat: ik fixte wat er gefixt moest worden om het thuis beter te laten lopen. En stortte vervolgens totaal, maar dan ook totaal, in.
Angstaanvallen, zo’n 8 per dag, hielden me binnen. Als ik me toch naar buiten waagde, kon ik zomaar ineens midden op een druk kruispunt bevriezen. Niet meer kunnen bewegen. “Blijf dan ook thuis! Wees mild voor jezelf!” Werd mij van alle kanten geadviseerd. Maar dat vond ik heel moeilijk. Thuis was waar de crisis plaatsvond. In beweging voelde ik me veilig.
Ik verzon dus een list: elke keer als ik door angst bevangen werd, moest ik het dichtsbijzijnde cafeetje in. Een thee bestellen. Mijn koptelefoon opzetten. En tekenen.
Intuïtief tekenen voor meer zelfinzicht
Niet dat kopje thee, niet het uitzicht, niet de mensen om me heen op dat blanco vel vastleggen – dat voelde veel te intimiderend. Nee: toevalstekenen. Met mijn niet-dominante hand lijnen trekken, dat willekeurige lijnenspel aandachtig bekijken en vervolgens een deel daaruit uitwerken.
Twee gekruiste lijnen – he, dat lijkt wel een vis. De vis uitwerken, met een oranje potlood. Waar kijkt die vis naar? Hé, dat lijkt wel een anker. Dat anker uitwerken. Dat uitgevlekte lijntje lijkt wel een wolk. Die tekenen. Na een kwartiertje was ik gekalmeerd, en had ik een verhaal voor me liggen: een grote vis zwemt rond in de wolken en ziet in de verte een groen anker. Zo bracht ik veel halve uurtjes door in café’s, achter een theetje.
Op een gegeven moment raakte ik geïntrigeerd door al die verhalen. Want die vis die door de wolken zwemt en in de verte een anker ziet – die voelde op de één of andere manier bekend. Toen vond ik TekenTaal, ontwikkeld door Lisa Borstlap.
Therapie, tekentaal en heel veel tranen
TekenTaal is een manier van werken waarmee je door middel van tekeningen, schilderijen, collages of andere beelden naar buiten brengt wat in er in je leeft. Daarmee wordt een probleem zichtbaar, benoembaar en voelbaar gemaakt.
Bovendien kun je er afstand van nemen en het objectief bekijken; het ligt immers letterlijk voor je op tafel. Door aan/over het beeld vragen te stellen en de tekening te lezen, krijg je vanuit een heel ander perspectief (namelijk dat van de tekening) inzicht in dat probleem. In jezelf dus ook. Zo kun je op een ongedachte manier tot een onverwachte oplossing komen – vanuit een kracht die je al in je draagt. Zelfhelend tekenen, kortweg.
Mezelf beter te leren kennen – dat wilde ik meer dan alles. Want ik begreep NIKS van mezelf. Ik zat vast en wist niet hoe ik ooit nog los kon komen.
Ik besloot de opleiding TekenTaal voor je beroepspraktijk bij José te Hennepe te volgen – niet met de ambitie om therapeut te worden, maar vanuit een diep verlangen om mijn tekeningen (en daarmee dus ook mezelf) te leren begrijpen.
Wel een sleutel, maar waar is dat slot?
Ik leerde verschillende technieken en methoden, zoals lichaamsexpressie, energetisch werk, voice-dialogue, visualisatie, geleide fantasie en associatietechnieken. En allerlei vormen van intuïtief en energetisch tekenen, schilderen, krijten.
Ik maakte een ontzagwekkende hoeveelheid tekeningen, mandala’s, schilderingen. Ik leerde hoe die te bevragen. En man o man. Keer op keer kwamen dezelfde thema’s terug. Liters tranen heb ik gestort.
En keer op keer zag en voelde ik: ik heb de sleutel zelf in handen. Ik wist alleen echt niet hoe ik de sleutel moest gebruiken. Hoe zet ik de stap naar meer zelfliefde door meer zelfinzicht?
Intussen ging het thuis langzaam maar zeker ook beter. Ik volgde IFS-therapie, waar ik in gesprek kwam met die innerlijke delen die zo bang zijn, onzeker, of woedend.
Ik durfde wat meer, en ging op een tantra-reis: daar leerde ik mijn levensenergie opnieuw kennen. De kracht daarvan, als ik mijn schaamte af durf te leggen. Hoe het dan kan gaan stromen. En hoe goed dat voelt.
Ik ging in praattherapie, bij een confronterende psycholoog. Ik leerde denken en leven volgens de ACT-methode, in een groep mensen die met heel andere, en toch in de kern dezelfde, problemen.
Ik ben niet stuk
Langzaam maar zeker begin ik te begrijpen: ik ben niet stuk. Ik ben heel. Precies zoals ik nu ben, inclusief die angsten. Ik leerde onder woorden brengen wat belangrijk voor mij is. Wat zijn eigenlijk mijn waarden?
Ik leerde dat je vanuit die waarden kunt leven. Sterker nog: dat een toegewijd leven de energie geeft om de tegenslagen in het leven op te vangen. Terug te veren.
Ik leerde grenzen stellen – aan anderen, en ook aan mezelf. Ik leerde ruimte innemen. En ik leerde ruimte maken. Voor al die delen in mij. In mijn leven. Maar ook in mijn huis: een ruimte om te kunnen creëren. Ik hoef niet meer per se wég thuis – ook niet als het weer even pittig is.
SoulCollage® – en hoe te verzachten
En toen kwam SoulCollage® op mijn pad. Ik volgde inspirerende workshops, o.a. bij Mirjam Rosier en Catharina Janssen, ergens in mei. In juli gaf ik me op voor de training SoulCollage® Facilitator Training van Lucy Schaaphok.
Die vond afgelopen vier dagen plaats. En daarbij is er iets in mij verschoven. Het calvinistische deel in mij dat vind dat lijden noodzakelijk is, is verzacht. Net als het deel dat ervan overtuigd is dat alle verandering moeilijk is en moeizaam gaat.
Zachte, diepe zelfzorgmethode: meer zelfliefde door meer zelfinzicht
SoulCollage® is een zachte, diepe zelfzorgmethode. Bij SoulCollage® vertrouw je op de eigen kracht en het zelfleiderschap van mensen. Je zet hen in (terug) in de kracht die ze sowieso al hebben, door met hen een collagekaart maken, hen die collagekaart te laten onderzoeken, en die zelfs even te ‘worden.
Het SoulCollage®-proces is ontspannend: met het maken van je collagekaart zet je iets dat in jou leeft, een deel of stemmetje in jou, op papier. Letterlijk: buiten jezelf, om met enige afstand naar te kijken. Die intuïtieve ontlading en die afstand geven ruimte om vervolgens ‘in je kaart te stappen’.
Even heel bewust in dat deel van jou te stappen dat altijd maar kritiek heeft op alles wat je doet. Of dat deel in jou dat bang is voor spinnen. Of dat stemmetje dat roept: “Die jurk moet je echt kopen, daar wordt je leven zoveel beter van!” Je geeft dat deel voor even een stem: het mag zich helemaal laten horen. En in ruil daarvoor laat het zich even helemaal zien. Zo leer je dat deel kennen. Je maakt dat deel bewust – inclusief diens gedrag.
Vervolgens kun je weer uit die kaart, en daarmee uit dat deel, stappen. Dat alleen al: het besef dat ook die innerlijke criticus maar een deel in jou is. Dat die het beste met je voorheeft, maar tegelijkertijd: dat die niet per se gelijk heeft. Dat je dus niet perse het bijbehorende gedrag hoeft te vertonen.
Gekwetste delen én gelukkige delen in je eigen tarot deck
Je leert bovendien dat er ook delen in jou zijn die je toejuichen. Die je omarmen. Die blij zijn met hoe je je gedraagt op je werk. Met hoe je eruit ziet. Die tevreden zijn met de manier waarop je je kinderen opvoedt. Ook over die delen kun je SoulCollage®-kaarten maken.
Wanneer je een aantal SoulCollage®-kaarten hebt gemaakt, kun je die als een eigen orakeldeck gebruiken. Je eigen tarotdeck! Die kun je vervolgens om advies vragen. Zo kunnen je kaarten (die dus delen van jouzelf zijn) antwoord geven op een vraag die je met je denkhoofd niet opgelost krijgt. En voel je meer zelfliefde, door meer zelfinzicht.
Begeleiden, uitgesproken niet: bevragen
Eigenlijk lijkt het proces van SoulCollage ontzettend op het proces dat ik leerde in de opleiding TekenTaal. Vooropgesteld: het zijn beide prachtige methodes om tot meer zelfinzicht en meer zelfliefde te komen. Het grote verschil is je rol als begeleider.
In TekenTaal leerde ik doorvragen op de dingen in de tekening die opvallen, of die ‘niet kloppen’ – in ieder geval niet met het verhaal dat de tekenaar er bij vertelt. Bijvoorbeeld: “Ik zie veel rood in je tekening. Wat betekent de kleur rood voor jou?” Of: “Je tekende een krachtige eenhoorn, zei je. Als ik naar de tekening kijk, zie ik drie benen, in plaats van vier. Hoe voelt dat voor jou?” Best confronterend, soms.
Als tekenaar heb ik watervallen aan tranen gestort in de oefenlessen. En daar heb ik ontzettend veel van geleerd. En toch… dit weekend heb ik een andere manier gevonden om van intuïtief werk te leren.
Van bevragend naar begeleidend
Met SoulCollage® ga je juist níet in gesprek met de persoon die de collagekaart maakte. Je bent er als begeleider, soms ook als schrijver of als getuige.
Je begeleid de maker om door middel van haar eigen intuïtie in gesprek te komen met het deel in haar dat zich op dat moment wil laten zien. Je creëert de veilige ruimte waarin die persoon ‘in haar kaart kan stappen’. Je helpt haar vragen te stellen aan haar eigen kaart. Je schrijft de antwoorden op.
Als iemand een kaart maakt met overwegend de kleur rood erin, en een driebenige eenhoorn in het midden, maar ze richt zich op het muisje in de rechteronderhoek – dan is dat helemaal oké. Dat is haar proces. Zij weet veel beter dan jij wat zij op dit moment nodig heeft.
Als begeleider ga je dus niet ‘peuteren’. Geen dingen uitlichten. Niet confronteren. Je vertrouwt ten volle op de wijsheid van de persoon die je begeleid. Je gaat uit van haar behoefte aan meer zelfliefde door meer zelfinzicht en je concentreert je op het laten stromen van haar of zijn intuïtie.
No pain no gain – no more
Wat ik dus de afgelopen vier dagen heb geleerd? Hoe ik die stap naar meer zelfliefde door meer zelfinzicht zet. De les is: ik ben al heel. Goed zoals ik ben. Ik heb ten diepste gevoeld dat alle delen die in mij leven er mogen zijn. Een voorbeeld?
Ik heb een deel in mij dat doodsbang is om alleen te staan. Ik heb een deel dat daar keihard over oordeelt (slappeling!). En ik heb ook een deel in mij dat met eindeloze vergeving naar die dynamiek kijkt.
En: al die delen hebben het beste met mij voor. Zij willen mij veilig houden. Alleen zijn de manieren die ze daarvoor hebben ontwikkeld, en het gedrag dat ik daar door vertoon, niet altijd helpend. En soms zelfs schadelijk.
Door die gekwetste delen beter te leren kennen, en te begrijpen wanneer zij het stuur in handen hebben, kan ik hen helpen ontspannen. Hen op hun beurt in balans helpen brengen, zodat ze kunnen doen waar ze eigenlijk goed in zijn.
Het verlaten kind wil gewoon spelen. De innerlijke criticus heeft een scherp oog voor dingen die goed voor mij zijn. Daar kan ik als heel mens ontzettend veel plezier uit halen. Door dit te begrijpen, de delen zichzelf te laten zijn voor even, kan ik het stuur weer terug in eigen handen nemen. En ten volle mijzelf zijn – inclusief de angsten, de woede, de oordelen.
Doordelen
Als ervaringsdeskundige deel ik deze kennis graag met mensen die daar behoefte aan hebben. Die meer zelfliefde door meer zelfinzicht willen voelen. Dat doe ik elke zaterdagochtend in ZIEL, de bewustzijnsruimte in BoTu, Rotterdam. Van 09:30 tot 10:30 begeleid ik een sessie Mediteren op papier. Gratis. Alle materialen zijn voorhanden.
De sessie is ook online te volgen. Als je potloden, tijdschriften en blanco kaarten in huis hebt, is dat geen probleem. Ik werk zelf op 10×15 cm formaat; de HEMA verkoopt blanco ansichtkaarten.
Let op: het officiële formaat voor SoulCollage®-kaarten is 12,6 x 20,4 cm. Wil je hier graag op werken, dan kun je zelf kaarten in die maat snijden, of je kunt kaarten bestellen in de webwinkel van Lucy.
Goed om even te herhalen: ik ben geen therapeut. Ook niet een coach. Ik ben een soort doula, en dan in de oorspronkelijke oud-Griekse betekenis: een ‘dienende vrouw’. Ik begeleid de sessie zodat jij je kunt richten op het proces. Dat jij aan het licht kunt laten komen wat op dat moment aan het licht kan en wil komen. Je je eigen helende kracht kunt ervaren.
Meedoen aan de zaterdagsessie Mediteren op papier?
Mail me je naam en telefoonnummer op dianavanewijk(apenstaartje)gmail.com, dan voeg ik je toe aan de WhatsApp-groep van TekenTraag. Je kunt via deze link ook direct lid worden. Dit is ons belangrijkste communicatiekanaal, waar je bijv ook de tijden en eventuele andere informatie krijgt.
Dus ben je toe aan meer zelfliefde door meer zelfinzicht? Meld je aan en doe met ons mee.
Elke zaterdagochtend, van half 10 tot half 11, begeleid ik een sessie ‘mediteren op papier’. Voor wie met een rustig en helder hoofd het weekend in wil. Deze sessies kun je live en online bijwonen.
Mediteren op papier – hoe werkt dat?
Na een begeleide visualisatie gaan we toevalstekenen. Dat is een vorm van intuitief tekenen: je maakt willekeurige lijnen of vlekken. Inktvlekken, of een wirwar van willekeurige lijnen die je met je niet-dominante hand trekt. Met je ogen dicht. Het doel is: geen controle. Want dat levert al snel stress op 🙂
Na het tekenen ga je op zoek naar het verhaal in de tekening. Je zoekt naar vormen. Vaak zijn dat vormen die je mee hebt genomen uit de begeleide visualisatie. Soms zijn het eerder energieën dan vormen. Of banen in een bepaalde kleur. Het kan van alles zijn.
Waarom toevalstekenen?
Toevalstekenen is ontspannend en ontladend: je kunt je energie, ook de onrustige, direct overbrengen van je eigen lichaam naar je papier. Dan ben je dat alvast kwijt.
En: door te tekenen leer je omgaan met faalangst. Elke onbedoelde vlek is een les in omgaan met ongemak. En daar toch iets ‘moois’ uit creëren, leert je hoe veerkrachtig je eigenlijk bent.
Daarnaast is een tekening een plattegrond van je onderbewuste. Wanneer je leert deze te interpreteren, kun je, met je eigen tekening, praktische antwoorden vinden op vragen waar je je rationele brein geen grip op krijgt. Ook dat doen we in deze sessie.
Zelf proberen, mediteren op papier?
Kijk hier voor het stappenplan. En, bonus: in bovenstaande video vind je de opname van een sessie in ZIEL. Hier kun je de begeleide visualisatie Elke dag ‘mediteren’ met pen en potloden – doe je mee? Kijk voor toevalstekenen, solo of samen.
En hier meer informatie over ZIEL, de bewustzijnsruimte in Bospolder-Tussendijken te Rotterdam!