Wat een vraag. Ik weet het. Ik ben verre van een expert in de Romantische Liefde. Wel heel ervaringsdeskundig, inmiddels. Want als ik iets niet snap, ga ik het onderzoeken. Liefst in verbinding, dus met een ander. Of: anderen. En laatst kreeg ik deze eye opener. Dankzij, ja echt, IFS en SoulCollage®.
Van liefde, en dan met name de romantische liefde, snap ik niet veel. Ik vind het zelfs lastig om het gevoel te ervaren. Echt te voelen. Vaker is het iets van: “Dit zal dan wel liefde zijn. Toch?”
Sinds een paar jaar onderzoek ik de romantische liefde. Met ‘iemand’. Iemand die ook beter wil begrijpen wat liefde voor hem zou kunnen zijn.
Daarbij botsen we nogal eens. Dat is ook precies waar het meest te leren valt. Ik ben nogal calvinistisch opgevoed – het telt pas als het moeilijk is, dat idee.
Romantische Liefde – wat is dat?
Sinds een jaar of vijf ben ik gescheiden van de vader van mijn kinderen. Niet mijn wens, toch gebeurd. ‘Nooit meer een man!’ – dacht ik. Dat heeft een klein jaar standgehouden.
Toen ontmoette ik een leuke man en dacht ik: “O ja, toch wel interessant.” Ik ging op een dating app, vond dat GEWELDIG, belandde in een (achteraf niet zo heel gezonde) relatie, en dacht na de beëindiging daarvan: “Zo wil ik het dus niet meer.” Maar ja. Hoe dan wél?
In die hele periode ging het niet zo best met me. De scheiding viel samen met erg behoorlijk flinke problemen aan het thuisfront. Waar ik niet echt tegen op gewassen bleek.
Ergens is die periode realiseerde ik me: “Ik ben een rondlopend stel hersens.” Ik voelde niets, dacht ik. En nam me voor meer te leren voelen.
Daartoe ging ik naar een meditatie-retraite van Jan Geurtz. Ja, die man die ‘Verslaafd aan liefde’ schreef. Want dat had ik inmiddels ook helder: ik was (ben?) erg verslaafd aan liefde.
Op die retraite leerde ik een erg (erg!) leuke man kennen. Die ook niet goed begreep hoe liefde dan werkt. En die ook nogal erg met zijn hersens bezig was.
We besloten beide het fenomeen ‘liefde’ te onderzoeken. In een ‘relatie’ waarin het belangrijkste doel was: onze eigen persoonlijke ontwikkeling. Samen apart.
Je kunt je misschien voorstellen: dat was intens. En geweldig. En leerzaam. En groeizaam. En intens – ik benoem het twee keer, inderdaad. Want intens, dat was het.
Fast forward tweeëneenhalf jaar
Inmiddels ben ik een dikke twee en een half jaar verder. In die tijd ben ik inderdaad beter gaan voelen. Dat betekent dat ik veel sneller in de gaten heb dat ik iets helemaal niet fijn vind. Dat helpt enorm bij grenzen voelen. En aangeven.
Daardoor kon ik een maand geleden een belangrijke stap zetten: ik beëindigde de verbinding. Iets dat ik nog nooit had gedaan. Onverwachts, ook voor mij. Ik begreep niet goed waarom ik dat deed.
Ja, ik voelde ineens hoe zeer ‘doodgewone’ gespreksonderwerpen met de leuke man me pijn deden. En: het was net weer pittig in de rest van mijn leven. Ik ben aan het reïntegreren op werk (fijn, en intensief) en thuis gaat het ook weer even niet al te best.
Ik was op.
Ik besloot de weinige energie die ik, herstellende van een depressie en angstaanvallen, naar mezelf te sturen, in plaats van naar een ander.
En dus, soort van logisch, zette ik een punt achter de verbinding met de erg leuke man die ik bij Jan Geurtz had leren kennen.
Dat bleek een keerpunt in mijn onderzoek naar de Romantische Liefde te zijn. Hoe dat precies zit – dat heb ik pas sinds een paar dagen helder. Omdat ik er eindelijk een SoulCollage®-kaart over kon maken. Twee eigenlijk.
Als je niet zo goed weet wat delen zijn, lees dan eerste dit artikel
De Romantische Liefde volgens twee gekwetste delen
Als je onderzoekt wat romantische liefde is, buiten de context van een ‘normale’ relatie (lees: monogaam, toebouwend naar voor altijd samen, ervan uitgaand dat je partner de belangrijkste persoon in je leven is etc), dan roept dat allerlei reacties op.
De reactie van de buitenwereld kan ik inmiddels handelen. Sterker nog: mijn liefdesleven leidt vaak tot mooie gesprekken over… de liefde.
Afgelopen weken ontdekte ik dat er ook in mijn binnenwereld een boel delen zijn die aanstoot namen aan de situatie. Die een duidelijke eis stellen aan de romantische liefde.
Zo blijk ik een deel te hebben dat exact weet hoe ik me dien te gedragen. Met als doel: de relatie behouden. Zodat dat deel zich veilig voelt.
Romantische Liefde: Sturing vanuit de schaduw
Heel onhandig was dat ik dat deel niet in de gaten had. Ze zat in mijn onbewuste. Een schaduwdeel.
Ze beschermt het kind in mij dat zeker weet dat het verlaten zal worden. En stuurt vanuit die angstige zekerheid mijn gedrag. Zoals Carl Jung zei: “If you don’t make the unconscious conscious, it will rule your life and you will call it fate.”
Dat leidde in eerste instantie tot heel veel zelf-afwijzing. Ik voelde me slecht. Ik deed iets niet goed, dat was duidelijk, maar ik wist niet wat dat was.
Ik probeerde van alles. Bijvoorbeeld: ik besloot minder energie in de erg leuke man te steken. Hem niet meer op de hoogte te houden van alles wat er in mijn leven speelt. Niet meer elk weekend afspreken. Dat gaf rust, ja. Maar niet echt.
Tot ik een punt achter de verbinding zette. Toen kwam er iets aan de oppervlakte. Ik begreep het nog niet helemaal, heb het een weekje laten sudderen. En toen maakte ik afgelopen week deze twee kaarten. Van het deel in mij dat weet hoe Romantische Liefde eruit ziet.
1. Zo hoor jij je te gedragen in Romantische Liefde
Een vrouw wacht af tot de man naar haar toekomt. Ze zorgt dat ze aantrekkelijk is. Uitnodigend. Ze wordt niet ongeduldig. Ze is beschikbaar, maximaal. En vertrouwt ten volste op de redding die de man zal bieden. Ze heeft daarom haar basis niet op orde. Werkt niet actief aan haar eigen toekomst. Ze richt zich op een gezamelijke toekomst.
2. Zo hoort een partner zich te gedragen in Romantische Liefde
Een man is onthecht. Staat op afstand. Laat zich nergens door van zijn stuk brengen. Houdt het overzicht, te allen tijde. Heeft het volste vertrouwen in de toekomst. Want: een gouden ei dat nog uit gaat komen. Hij heeft daar niemand bij nodig.
Het tegenovergestelde van win/win
Ik realiseerde me: dit is het tegenovergestelde van een win-winsituatie. Want dit deel wil dat ik als vrouw me schik naar dat wat de man wil. En dat deel verwacht bovendien van diezelfde man dat ie onthecht en afstandelijk is.
Tegelijkertijd herken ik dat ook in mezelf. Er zijn delen in mij die afstand creëren. Die uit verbinding gaan als het moeilijk wordt. En dat kan dit deel niet accepteren, want ja: een vrouw wacht af, in het volste vertrouwen.
Het deel in mij dat een punt achter de verbinding zette, raakte het onbewuste deel dat ik hierboven beschrijf in haar hart. En tegelijkertijd: ze was enorm opgelucht. Want die verbinding was ‘toch geen echte relatie’ en nu kon ik dan actief op zoek naar een wél echt relatie.
En dit kan zich dus eindeloos herhalen. Ad infinitum.
Wat een inzicht
Nu ik dit deel op de kaart heb gezet, kan ik haar van een veilige afstand bekijken. En ik kan met haar in gesprek. Het blijkt dat zij niet weet dat wij (het geheel van delen dat mij vormt + het liefdevol Zelf) al 49 jaar oud zijn. Dat we veilig zijn. Een fijn huis hebben. Dat we omringd zijn door mensen die om ons geven.
Ook belangrijk: dat ik heb leren voelen. Dat ik mijn grenzen ken. Dat ik mijn waarden helder heb. Dat ik daarop kan en durf te handelen.
Hoe nu verder?
Ja, daar ben ik ook nieuwsgierig naar 🙂 En dat is op zichzelf al een goed teken, die nieuwsgierigheid. Kom maar op, ik ben benieuwd!