Gisteren deelde iemand dat hij er moeite mee heeft dat ik ‘nogal met mezelf bezig ben’. Die opmerking kwam hard binnen. Waarom eigenlijk?
Ik werd ontzettend boos. Fonkelend van woede. En dat was interessant. Want woede – woede is echt een emotie die er met harde hand uitslagen is bij mij. Woede, of actief verzet: dat hoor je niet te doen. Zeker niet als meisje. Als vrouw.
En nu voelde ik die woede rondkolken in me. En kon ik het – voor even – volledig ervaren. En daardoor begreep ik waarom die woede zo sterk opkwam: er moest iets worden verdedigd.
Nee, dankjewel
Ik heb de opmerking ‘teruggegeven’. Met de woorden: “Ik accepteer deze niet, hierbij heb je ‘m terug.” Tot mijn stomme verbazing werd dat gerespecteerd.
Toevallig (maar hé, toeval bestaat niet) had ik gisteren ook weer een sessie bij mijn acupuncturist. Hij leerde me een helende klank uit de Traditionele Chinese Geneeskunde. Een klank die me helpt de balans tussen woede en creativiteit te herstellen.
Gisteravond zocht ik het verhaal in een vierkantje*, deed het licht uit, ging op bed zitten, en deed de klankmeditatie. Vanochtend maakte ik dit verhaal af. Je ziet ‘m hierboven.
Zelfonderzoek met intuïtieve creativiteit
Toen ik in gesprek ging met deze schildering, was de vraag die in me opkwam: “Hoe blijf ik in mijn eigen centrum?” Dit vierkantje bleek vol te zitten met allerlei figuren. Vogels, een haas, een gouden konijntje… Maar centraal staat een gouden vogel. En haar boodschap is: “Straal, gewoon zoals je wil stralen.”
En ik realiseerde me: ja, inderdaad. Ik mag gewoon zijn wie ik ben. Ook al is dat iemand die ‘nogal veel met zichzelf bezig is’. Ook al raken anderen daardoor geïrriteerd. Dat mogen zij. En: dat mag ik naast me neerleggen. En zo ervoer ik op een doordeweekse dinsdagochtend maar weer eens de kracht van intuïtieve creativiteit.
*) Recent volgde ik een masterclass Markmaking bij Maureen Seba. Via allerlei intuïtieve technieken en met allerlei gekke penselen schilderde ik twee grote vellen papier vol met allerlei tekens – ongerichte en toch ook gerichte energie, vastgelegd op papier. Daarna sneden we die grote vellen in grofweg 100 vierkantjes.
Twee weken geleden begon ik met het 100-dagen-project. Elke dag zoek ik een vierkantje uit en licht ik daar het verhaal uit op. Het verhaal van die dag. Wat is blijven hangen? Welk gevoel gaat er met me mee uit deze dag? Welke energie was vooral aanwezig deze dag? Is er een les te leren?